တစ္ေန႔မွာ ဘုန္းႀကီးက တစ္ျခားေနရပ္တစ္ခုကို သြားဖို႔အေၾကာင္းေပၚတယ္။
မသြားခင္ ပန္းေတြကို ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ကိုရင္ေတြကို မွာခဲ့တယ္။
ကိုရင္ေတြကလည္း ပန္းကိုေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္တစ္ရက္မွာ
ကိုရင္ေတြက ပန္းေရေလာင္းရင္း သစ္ခြစင္ကို မေတာ္တဆတိုက္မိခဲ့ၾကတယ္။
သစ္ခြစင္ၿပိဳၿပီး သစ္ခြအိုးေတြ ကဲြေၾကခဲ့တယ္။ ဘုန္းႀကီးႏွစ္သက္တဲ့
သစ္ခြပန္းေတြ က်ဳိးေၾကခဲ့ရလို႔ ကုိရင္ေတြက အရမ္းထိတ္လန္႔ခဲ့တယ္။
ဘုန္းႀကီးျပန္လာခ်ိန္ ေတာင္းပန္ၿပီး အျပစ္ခံယူဖို႔
သူတို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
ဘုန္းႀကီးျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ကိုရင္ေတြက အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပတယ္။ ဘုန္းႀကီးက
စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ "ဘုန္းဘုန္း သစ္ခြပန္းစိုက္တာက ဘုရားကိုလွဴဖို႔
ေနာက္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝန္းက်င္ စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔ လွပဖို႔ျဖစ္တယ္။
စိတ္ဆိုးဖို႔ သစ္ခြစိုက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး" လို႔ ဆိုတယ္။ ဘုန္းႀကီးေျပာတာ
အဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။ စိတ္ဆိုး၊ ေဒါသထြက္ဖို႔ သစ္ခြပန္းစိုက္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဘုန္းႀကီးက
သစ္ခြပန္းႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ
သစ္ခြဆိုတဲ့အစဲြကိုမထားဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သစ္ခြရွိတာနဲ႔ သစ္ခြဆံုး႐ႈံးတာက
သူစိတ္ကို ေပ်ာ္ေအာင္၊ ေဒါသထြက္ေအာင္ မသက္ေရာက္ေစႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ေန႔စဥ္လူ႔ဘဝမွာ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ လိုအင္ေတြကမ်ားခဲ့တယ္။ ရယူတာနဲ႔
ဆံုး႐ႈံးတာကို ကြၽန္မတို႔အရမ္း ဂရုစိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ခံစားခ်က္က နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္နဲ႔ ကြၽန္မတို႔
မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကဘူး။
"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး""
"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး"
"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ စာသင္ေနတာမဟုတ္ဘူး"
"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြထားတာမဟုတ္ဘူး"
"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ လင္နဲ႔မယားအျဖစ္ ကြၽန္မတို႔ ေပါင္းသင္းခဲ့တာမဟုတ္ဘူး"
"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ကေလးေမြးခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး"
စိတ္တို၊ ေဒါသထြက္ခ်ိန္မွာ ကၽြတ္ေတာ္တို႔ဒီလို ေတြးေတာႏိုင္ခဲ့ၾကရင္
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕စိတ္ညစ္စရာ ခံစားခ်က္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ တနည္းနည္းနဲ႔
ေျဖသိမ့္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment
အသိဥာဏ္ျဖင့္ ဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္ပါ။