ေသခါနီးမွာ အလြန္အေရးႀကီးတယ္

ေသခါနီးအခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီဆိုလုိ႔ရွိရင္
ဗမာေတြမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
လူမမာနားလာၿပီး ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာ
“ဒီေတာင္က ေက်ာ္ႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး”
ဟိုကေတာ့ ေမ့ေနတာမွမဟုတ္တာ။
ၾကားေနတာ။ အဲဒီလိုေတြေျပာ။
“ဘဏ္စာအုပ္ေတြ ေမးထားလိုက္ရဲ႕လား။”
“လက္မွတ္ထိုးလိုက္ရဲ႕လားလုိ႔ ေမးတဲ့လူက ေမး၊”
“စိန္နားကပ္ ဘယ္နားထားတုန္း”တုိ႔။
အဲဒါမ်ဳိးေတြက မလုပ္ထိုက္ဘူး။မလုပ္ရဘူး။
အဲဒီလို လုပ္ရင္ေတာ့သြားၿပီ။
ဟိုလူက ဒုကၡေရာက္ၿပီ။
အဲဒီလို ျဖစ္တတ္တယ္။
ဘုန္းႀကီးေတြက်ေတာ့လည္း
“ကိုယ္ေတာ္၊ ေက်ာင္းဘယ္သူ႔ အပ္ခဲ့မွာတုန္း”တုိ႔၊
ဘာတုိ႔လုပ္ကုန္တယ္။ အဲဒီမွာ ဒုကၡေရာက္ၿပီ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္ကေလး ေျဖာင့္ေနေအာင္
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထားၿပီး တရားေလး ဖြင့္ေပးတာတုိ႔၊
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေလး လုပ္ေပးၿပီးေတာ့
ၿငိမ္းၿငိမ္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေနေအာင္
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ကေလး ေနရတယ္။
စကားမေျပာရဘူး။
အမွန္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆူညံဆူညံနဲ႔
ဟိုလူလာ၊ဒီလူလာလက္မခံတာ ေကာင္းတယ္။
လာတဲ့လူက ဟိုေျပာ၊ ဒီေျပာ သိပ္ေျပာတာ။
တိုးတိုးလည္း မေျပာတတ္ဘူး။
ျမန္မာေတြရဲ႕ထံုးစံ အသံကက်ယ္က်ယ္ေျပာတတ္တယ္။
အဲဒါေတြ က ဒုကၡေရာက္ ေစတတ္တဲ့အရာေတြ
ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အရာရာမွာ သတိထားရမယ့္
ကိစၥေတြ၊ဆင္ျခင္ရမယ့္ကိစၥေတြ ေလာကႀကီးမွာရွိတယ္။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist Association】
-【ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာ
အရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ】