သရက္ပင္က ေပးတဲ႔တရားထူး

 ေလာကမွာရွိသမွ် အရာအာလုံးဟာ အျမဲတည္တံ႔ေနေသာ အတၱမဟုတ္။
ထိုသေဘာတရားတို႔ကုိ ႀကည့္ေသာသူသည္ ျမင္၏။ ရွာေသာသူသည္ ေတြ႔ေလ၏
တခါက ကာလိဂၤတိုင္း ဒႏၲရပုရျမိဳ႕မွာ ကရ႑ကအမည္ရွိတဲ႔ ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးရွိခဲ႔ပါတယ္။

တေန႔မွာ ကရ႑ကမင္းႀကီးဟာ ေနာက္ပါ အေရြအရံပရိသတ္မ်ားစြာႏွင့္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္သုိ႔သြားေရာက္လည္ပတ္တယ္။
အဲဒီဥယ်ာဥ္ရဲ႕ အ၀င္အ၀မွာ အင္မတန္အဆင္း အနံ အရသာႏွင့္ျပည့္စုံျပီး အသီးေတြ ျပြတ္သိပ္ျပီးသီးေနတဲ႔ သရက္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ လည္းရွိပါတယ္။
ဘုရင္ႀကီးဟာ ဥယ်ာဥ္ အေပါက္၀သို႔ ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ၄င္းသရက္ပင္ရဲ႕ သရက္သီး တစ္ခိုင္ကုိ ဆင္ေပၚကေနပဲ ခူးယူျပီး သုံးေဆာင္လိုက္တယ္။
ေနာက္ပါပရိသတ္ေတြကလည္း မင္းႀကီး သုံးေဆာင္ျပီးျပီး။တို႔ခူးစားႀကရေအာင္ဆိုျပီး ပစ္ခက္စြပ္ခူးႀကပါတယ္။
သရက္ပင္ဟာ အကိုင္းအခက္ေတြ က်ိဳးပဲ႔ၿပီး မရွဴမလွ ဘ၀သုိ႔ေရာက္ရေတာ့တယ္။
ညေနေရာက္ေတာ့ ဥယ်ာဥ္ကထြက္လာတဲ႔ မင္းႀကီးဟာ သရက္ပင္ရဲ႕ မရွဴမလွအျဖစ္ကုိ ျမင္ျပီး ဟုိမွ ဒီမွ လွမ္းႀကည့္၍-
အသီးမရွိေသာ အပင္တို႔မွာ စည္ပင္တင့္တယ္၍ ႏွိပ္စက္သူမရွိ။ အသီးမ်ားေသာ သရက္ပင္မွာ ပ်က္စီးရ၏။ လူဘ၀သည္ အသီးမ်ားေသာ သရက္ပင္ႏွင့္တူ၏။ ရဟန္းဘ၀သည္ အသီးမရွိေသာ သရက္ပင္ႏွင့္တူ၏။ ဥစၥာမရွိသူက ေဘးရန္ကင္း၏။ ငါသည္ အသီးမရွိေသာ သရက္ပင္ကဲ႔သို႕ျဖစ္ရာ၏။ ဤသို႔ေတြးႀကံ၍ အသီးရွိေသာ သရက္ပင္ကုိ အာရံုျပဳကာ ၀ိပႆနာပြားေလလွ်င္ ပေစၥကေဗာဓိဉာဏ္ကုိ ရ၍ ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္ေလ၏။
ထိုေႀကာင့္ ဘ၀သည္ မျမဲ ။ဒီမျမဲတရားကုိ ျမင္ေအာင္ႀကည့္ေသာ သူသည္ မာနကင္း၍ဒုကၡမွ လြတ္ရေလသည္။ မျမင္ေသာသူတို႔သည္ မာနႀကီး၍ သံသရာ၌ ဒုကၡေရာက္ႀကကုန္၏။
အရွင္ေတဇိႏၵ ဒုိက္ဦး