အကာနဲ႕အႏွစ္

ဘဝမွာ အႏွစ္သာရရွိတာနဲ႔ အႏွစ္သာရမရွိတာ
ခြဲျခားသိသင့္တယ္။ဘယ္ဟာ အႏွစ္သာရရွိၿပီး၊
ဘယ္ဟာက အႏွစ္သာရ မရွိတုန္းလုိ႔ဆို အၾကမ္းဖ်င္း
နည္းနည္းစဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။

ကိုယ္ရထားတဲ့ ရုပ္ခႏၶာ မိခင္ဝမ္းထဲျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး
တစ္ေန႔တစ္ျခား တစ္ဆင့္ဆင့္ႀကီးထြား၊တစ္ဆင့္ထက္
တစ္ဆင့္ အုိအို လာ၊ ေနာက္ဆံုး အိုမင္းရင့္ေရာ္လာ၊
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အိုအိုလာတယ္။
ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ တစ္ေန႔က်ေတာ့ ပ်က္စီးသြားတယ္။
လူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အႏွစ္သာရဆိုတာ ဘာတစ္ခုမွမရွိဘူး။
သိမ္းထားစရာ ဘာမွမရွိဘူး။

၁၀-ႏွစ္ေနရမယ့္ ပုဂၢိဳလ္၊ ၁၀-ႏွစ္ေနၿပီးေသသြားရင္
ဒီရုပ္ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ အသက္နဲ႔ခႏၶာ ကြဲသြားတာနဲ႔
တၿပိဳင္နက္ အသံုးဝင္မႈ ရပ္ဆိုင္းသြားတယ္။
သူ႔ရဲ႕ အတိုင္းအတာတစ္ခု အသက္(၆၀)၊ (၇၀)၊ (၈၀)။
အသက္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ အိုးစားကြဲသြားတာနဲ႔ ေဟာဒီ
ရုပ္ခႏၶာႀကီးမွာ ယူၿပီး သိမ္းထားစရာ ဘာမွမရွိဘူး။
ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးနဲ႔ သိမ္းထားစရာ မရွိဘူး။
အားလံုး ပစ္လိုက္ရမွာခ်ည့္ပဲ။

လူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲကေန မပစ္လိုက္ရတာဆိုတာ
ဘာတစ္ခုမွ မရွိဘူး။အားလံုး ပစ္လိုက္ရမွာခ်ည့္ပဲ။
အသက္ရွင္တုန္းမွာေတာ့ တန္ဖိုးရွိသလို ျဖစ္ၿပီးေတာ့
အသက္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ကြဲသြားၿပီဆိုတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္
ဘာမွ တန္ဖိုးမရွိေတာ့ဘူး။ ခ်စ္ခင္လွပါတယ္ဆိုတဲ့
မိသားစုကေတာင္မွ အိမ္မွာၾကာၾကာ မထားႏုိင္ၾကပါဘူး။
ဒါ သဘာဝပဲ။ အဲဒီ ရုပ္ခႏၶာကိုယ္ႀကီးမွာ အႏွစ္ရွာမယ္
ဆိုရင္ လံုးဝမေတြ႕ႏုိင္ဘူး။ဘာမွ မေတြ႕ႏုိင္ဘူး။

“နာမ္” ထဲမွာ အႏွစ္ရွာအံုးမလားဆိုေတာ့
နာမ္ ဆိုတာ အခုျဖစ္ၿပီး အခုခ်က္ျခင္းပ်က္သြားတာ ဆိုေတာ့
သူ႔ကို အႏွစ္ရွာဖုိ႔ဟာ အလြန္ခက္တယ္။ အႏွစ္သာရ
ဆိုတာ ဘာမွမရွိဘူး။ နာမ္ဆိုတာ တစ္ခဏေလး အတြင္းမွာ
ျဖစ္ပ်က္သြားတာ။ အႏွစ္သာရေျပာစရာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးမွာ
တစ္ခုမွ မရွိဘူး။ နာမ္ထဲမွာလည္း ျဖစ္တာျမန္လုိ႔ အႏွစ္သာရ
ဆိုတာ ဘာမွမရွိဘူး။ သုိ႔ေသာ္ နာမ္တရားကို မွီျဖစ္တဲ့
အႏွစ္သာရေလးကို ရေအာင္ ယူႏုိင္မယ္ဆိုလုိ႔ ရွိရင္ေတာ့
ခႏၶာကိုယ္ထဲက အႏွစ္ကို ထုတ္ယူလုိ႔ ရႏုိင္ေသးတယ္လုိ႔။

အႏွစ္နဲ႔ အကာကို ခြဲျခားၿပီး သိမယ္ဆိုလုိ႔ ရွိရင္ အကာအတြက္
အခ်ိန္မ်ားမ်ား မေပးေတာ့ဘူး။ အႏွစ္သာရ ရဖုိ႔အတြက္
အခ်ိန္မ်ားမ်ားေပးရမယ္။
တကယ့္ အႏွစ္သာရက ကိုယ့္က်င့္တရားသာ ျဖစ္တယ္။
အဲဒီ အႏွစ္သာရေလးကို ဖ်က္ၿပီးေတာ့ ဘာမွအႏွစ္
မရွိတဲ့ ခႏၶာႀကီးအတြက္ သီလေတြ ရပ္နားၿပီးေတာ့
အႏွစ္သာရကိုဖယ္ရွားၿပီး အႏွစ္မဲ့တဲ့အရာကို ယူတယ္။
ထုိ႔အတူပဲ အကုသိုလ္ျဖစ္တာ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္
အကာအတြက္ အကုသိုလ္ျဖစ္တာမ်ားတယ္။
အႏွစ္သာရ အတြက္ အကုသိုလ္ျဖစ္တာနည္းတယ္။

ဘယ္ဟာက အကာ၊ ဘယ္ဟာက အႏွစ္ ဆိုတာ
သိဖုိ႔ လိုတယ္။သိလာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အကာကို ဂရုမစိုက္ဘဲနဲ႔
အႏွစ္သာရကို ရေအာင္ယူတတ္ဖုိ႔ အႏွစ္သာရမွ
ရေအာင္ မယူတတ္ဘူးဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးမွာ ဘာမွ
မက်န္ရစ္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိး ေရာက္မယ္။
အကာကို ခင္တြယ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အႏွစ္မရဘူး။
အကာႀကီးကလဲ ကိုယ္ခင္တြယ္ၿပီးေနာက္ စြန္႔ပစ္ရမယ့္
အေနအထားမ်ဳိးေရာက္သြားတယ္။ ကိုယ္ဘာမွ
မရတဲ့ အေနအထားျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားက
အဂုၤတၱရ နိကာယ္၊ဝၯိသုတၱန္မွာ ေဟာထားတယ္။
ဘဝမွာရႏုိင္တဲ့ အႏွစ္ေတြက ဘာေတြလဲဆိုရင္
သဒၶါဆိုတဲ့ အႏွစ္၊ သီလဆိုတဲ့ အႏွစ္၊
သုတဆိုတဲ့ဘုရားေဟာထားတဲ့ တရားေဒသနာ
ၾကားနာမႈအႏွစ္၊စာဂလုိ႔ ဆိုတဲ့ စြန္႔လႊတ္မႈ၊
လွဴဒါန္းေပးကမ္းႏုိင္မႈ အႏွစ္၊
ပညာ လုိ႔ ဆိုတဲ့ အႏွစ္၊
နာမ္တရားထဲမွာ ဒီ အႏွစ္သာရေတြ
ရွိၿပီးေတာ့ ေနတယ္။

သုိ႔ေသာ္ အႏွစ္ဟာ ထုတ္မယူတတ္လုိ႔ ရွိရင္
မရပါဘူး။ ထုတ္မယူတတ္လုိ႔ ရွိရင္ အကာပဲ ရမယ္။

ဆိုပါစုိ႔-သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ အႏွစ္ဟာ အကာေတြ ဖံုးထားတဲ့
အတြင္းမွာ ရွိတယ္။ အရြက္ထဲမွာလည္း မရွိဘူး။
အခက္ထဲမွာလည္း မရွိဘူး။ ပင္စည္ထဲမွာသာ ရွိတယ္။
အႏွစ္ရွိတဲ့ေနရာကို သိၿပီး အဲဒီအႏွစ္ကို ယူတတ္ဖုိ႔
အေရးႀကီးတယ္။ မိမိ ရုပ္ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာလည္း
အႏွစ္မရွိဘူး။ အေပၚယံနာမ္မွာလည္း အႏွစ္ မရွိဘူး။
နာမ္ကိုမွီၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သဘာဝတရားမွာသာ
အႏွစ္ေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီ အႏွစ္သာရေတြကို ယူတတ္ရင္ရမယ္။
မယူတတ္ဘူးဆိုရင္ ရမွာမဟုတ္ဘူး၊ လြတ္သြားမွာ။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist Association】
-【ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ】
Posted by►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm