အခ်ိန္ရွိခိုက္ လုံးလစိုက္

ေလွက ကမ္းမွာကပ္ထားရင္ အႏၱာရယ္အကင္းဆံုးပဲ၊
ဒါေပမယ့္ အဲဒါက ေလွတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ မဟုတ္ဘူး။

လူက အိမ္မွာေနရင္ အသက္သာဆံုးပဲ၊
ဒါေပမယ့္ အဲဒါက လူျဖစ္လာရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ မဟုတ္ဘူး။

တစ္ေန႔ကို မိုင္တစ္ေထာင္သြားႏိုင္တဲ့ အာဇာနည္ျမင္းပ်ိဳေလးတစ္ေကာင္႐ွိတယ္၊
သူ႔ရဲ႕အရည္အခ်င္းကိုေဖာ္ထုတ္ျပသဖို႔ အခြင့္အေ႐းကိုေစာင့္ေနတယ္။

　　ကုန္သည္လာတယ္၊ေျပာတယ္၊ ` မင္းငါနဲ႔လိုက္ႏိုင္မလား´

ျမင္းကေခါင္းခါၿပီးေျပာတယ္၊

`ငါက တစ္ေန႔မိုင္တစ္ေထာင္သြားႏိုင္တဲ့ အာဇာနည္ျမင္းကြ... ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ကုန္သည္ေနာက္လိုက္ၿပီး ကုန္ထမ္းရမွာလဲ ? ´

　　စစ္သားလာတယ္၊ ေျပာတယ္၊ ` မင္းငါနဲ႔လိုက္ႏိုင္မလား´

ျမင္းကေခါင္းခါၿပီးေျပာတယ္၊

`ငါက တစ္ေန႔မိုင္တစ္ေထာင္သြားႏိုင္တဲ့ အာဇာနည္ျမင္းကြ... ဘယ္လိုျဖစ္လို သာမာန္စစ္သားတစ္ေယာက္ေနာက္လိုက္ၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ရမွာလဲကြ? ´

　　မုဆိုးလာတယ္၊ ေျပာတယ္၊ ` မင္းငါနဲ႔လိုက္ႏိုင္မလား´

ျမင္းကေခါင္းခါၿပီးေျပာတယ္၊

`ငါက တစ္ေန႔မိုင္တစ္ေထာင္သြားႏိုင္တဲ့ အာဇာနည္ျမင္းကြ... ဘယ္လိုျဖစ္လို မုဆိုးနဲ႔အတူတူ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈဒဏ္ ခံရမွာလဲကြ? ´

　　ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ကုန္ဆံုးသြားသည္၊ ဒီျမင္းတစ္ေကာင္ သူနဲ႔တန္သည့္အလုပ္႐ွာမေတြ႔ေသးေခ်။

　　တစ္ေန႔ ဘုရင္မင္းျမတ္အမိန္႔ျဖင့္ စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္ အာဇာနည္ျမင္းကိုလိုအပ္ေၾကာင္း ေနရာအႏွံ႔ေၾကာ္ျငာစာမ်ားကပ္ကာ လိုက္႐ွာေလသည္၊

အာဇာနည္ျမင္းက စစ္သူႀကီးဆီသြားေတြ႔ၿပီး ေျပာတယ္၊

` က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားတို႔႐ွာေနတဲ့ အာဇာနည္ျမင္းပါ´

　　စစ္သူႀကီးကေမးတယ္၊

` ဒါဆို မင္းငါတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေတာေတာင္ေရေျမနဲ႔ လမ္းေတြကို ႏွံ႔စပ္လား ´

　　ျမင္းက ေခါင္းခါတယ္၊

　　စစ္သူႀကီးက ထပ္ေမးတယ္၊

` ဒါဆို မင္းစစ္ပြဲဝင္ဖူးသလား.. စစ္ပြဲအေတြ႕အၾကံဳ႐ွိသလား ´

　　ျမင္းက ေခါင္းထပ္ခါတယ္၊

　　စစ္သူႀကီးကထပ္ေမးတယ္၊

` ဒါဆို မင္းေတာထဲေတာင္ထဲမွာ သားေကာင္ေတြနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါ သခင့္အတြက္ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ၿပီး ႐ုန္းထြက္ရဲသလား ´

　　ျမင္းက ေခါင္းထပ္ခါတယ္၊

　　စစ္သူႀကီးကေျပာတယ္ ` ဒါဆို မင္းဘာအသံုးက်ေသးသလဲ´

　　ျမင္းကေျပာတယ္ ` က်ေနာ္ေန႔ဘက္ဆို မိုင္တစ္ေထာင္သြားနိင္ၿပီး ညဘက္ဆို မိုင္ ၈ရာသြားႏိုင္တယ္၊ ေလအဆန္မွာ အစုန္ထက္ေတာင္မွ အေျပးျမန္ေသးတယ္´

　　စစ္သူႀကီးက ျမင္းေပၚခြတက္စီးလိုက္တယ္၊

　　ျမင္းကအားစိုက္ၿပီး တစ္ဟုန္ထိုးေျပးလိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ၁၀လွမ္းေလာက္ပဲေျပးရေသးတယ္၊ အေမာဟိုက္ၿပီး ေက်ာမွာေခြ်းေတြပ်ံလာတယ္၊

　　`မင္းအိုသြားၿပီ... မေျပးႏိုင္ေတာ့ဘူး´ ဟုဆိုကာ စစ္သူႀကီးျပန္လွည့္ထြက္သြားသည္၊

　　ဒီေန႔သင္လုပ္တဲ့ကိစၥတစ္ခုဆီတိုင္းဟာ သာမာန္ႀကိဳးစားေနတယ္ထင္ရေပမယ့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္အတြက္ အင္အားေလးတစ္ခုဆိုတာ သိထားပါ၊ ဒီေန႔သင္ျဖတ္ေက်ာ္ရတဲ့ စိတ္ဆင္းရဲတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳတိုင္း၊ ျငင္းပယ္မႈတိုင္းဟာ အနာဂတ္အတြက္အုတ္ျမစ္ခ်ပ္ေလးေတြပါ၊ အိုသြားတဲ့အခ်ိန္ မေျပးႏိုင္ေတာ့မွ မေျပးခဲ့ရလားလို႔ ေနာင္တမရပါနဲ႔၊

ေလွက ကမ္းမွာကပ္ထားရင္ အႏၱာရယ္အကင္းဆံုးပဲ၊
ဒါေပမယ့္ အဲဒါက ေလွတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ မဟုတ္ဘူး။

လူက အိမ္မွာေနရင္ အသက္သာဆံုးပဲ၊
ဒါေပမယ့္ အဲဒါက လူျဖစ္လာရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ မဟုတ္ဘူး။

　　ပညာက အရည္အခ်င္းကို ကိုယ္စားမျပဳဘူး၊ စာေပက ယဥ္ေက်းမႈကို ကိုယ္စားမျပဳဘူး၊ မေန႔ကေက်ာ္ေဇာခဲ့တဲ့အရာဟာ ဒီေန႔မွာ အတိတ္နဲ႔ မွတ္ဥာဏ္အခ်ိဳ႕ျဖစ္သြားၿပီ၊

ဒါ့ေၾကာင့္ အေရးႀကီးတာ မေန႔ကသင္ဘယ္သူလဲမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီေန႔သင္ဘယ္သူလဲဆိုတာပါ၊

ပိုၿပီးအေရးႀကီးတာ ဒီေန႔သင္ဘာလုပ္သလဲ.. မနက္ျဖန္ သင္ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာပါ၊

:)  :)  :)

-----******-------------------*******--------------*******----------

( စာေပ page က ၾကိဳက္လို႕ကူးလာတာပါ )