ကာမတရား

ကာမဂုဏ္ဟူသည္ ဆားငံေရႏွင့္ တူေခ်၏။ဆာငံေရသည္ ေရဆာေနေသာသူအား ေရငတ္မေျပႏိုင္သလို ေသာက္ေလေသာက္ေလ ပို၍ဆာေလာင္မႈကုိ ျဖစ္ေစ၏။ထိုအတူ ကာမတရားတို႔သည္လည္း လိုခ်င္လို႔ရွာေဖြ ။ရွာေဖြလို႔ရရွိ။ရရွိေတာ့ ဆက္လိုခ်င္ႏွင့္ မဆုံးႏိုင္ေသာ သံသရာဒုကၡကုိ ေပးေလ၏။ ထိုေႀကာင့္လည္း မဃေဒ၀ဆရာေတာ္ႀကီးက ကာမေရာဂါ ကုိယ္တြင္းနာက ကုရာနတၱိ ေဆးမရွိေပ။မိမိပညာ အႏွစ္သာလွ်င္ မၾသသဓ ေဆးမည္စြဟု ဆိုခဲ႔ျခင္းျဖစ္ေလ၏။
--------------------------------------
တခါက ဥတၱရပဥၥာလတိုင္း ကပိလျမိဳ႕မွာရွိတဲ႔ ဒုမၼဳခမင္း။ နံနက္စာ စားျပီး ေလသာျပတင္းေပါက္မွာ ရပ္ႀကည္ေနရာ ႏြားျခံကုိ ဖြင့္ခိုက္ႏွင့္ ႀကံဳေလ၏။ ထိုအခိုက္ ႏြားျခံမွ ႏြာထီးတို႔သည္ ႏြားမတစ္ေကာင္ေနာက္ ၀ိုင္းအုံ၍ လိုက္ႀကေလ၏။ထိုသုိ႔လိုက္ႀကေလရာမွ ဦးခ်ိဳကားကား ႏြားထီးတစ္ေကာင္သည္ အျခားႏြာထီးတစ္ေကာင္၏ ေပါင္ႀကားသို႔ ေ၀ွ႔ေလရာ ထုိေနရာ၌ပင္ အူထြက္၍ ပြဲျခင္းျပီးေသေလ၏။ ထိုအျဖစ္ကုိ ႀကည့္ေနေသာ မင္းႀကီး ႀကီးစြာ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခား၏။ဤသို႔လည္းေတြေလ၏။ သတၱ၀ါတို႔သည္ ကိေလသာေႀကာင့္ ဆင္းရဲရ၏။ သတၱ၀ါတို႔သည္ ကိေလသာေႀကာင့္တုန္လႈပ္ ရ၏။ ငါသည္ ကိေလသာကုိ မေပါင္းသင္းအပ္  မေပါင္းထိုက္ေပ။ပယ္သင့္ ပယ္ထိုက္၏။ထိုေႀကာင့္ ယေန႔ကစ၍ ဓမၼကုိသာ အေဖာ္ျပဳေတာ့မည္။ကိေလသာသည္ စိတ္ကုိ ဆင္းရဲေစ၏။ဓမၼသည္ စိတ္ကုိ ခ်မ္းသာေစ၏။ဤသို႔ေတြးေတာ၍ ၀ိပႆနာတရားပြားမ်ားေလရာ တဏအတြင္ပင္ ပေစၥကေဗာဓိဉာဏ္ကုိ ရ၍ ပေစၥကဗုဒၶ အျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေလသည္။ ထိုေႀကာင့္ ကာမတရားတို႔သည္ ပူေလာင္မႈကုိျဖစ္ေစ၏။အခိုက္မသင့္လွ်င္ အသက္ကုိပါရန္ရွာႀက၏။ကာမေႀကာင့္ျဖစ္တဲ႔သုခထက္ ဒုကၡကပိုမ်ားေလ၏။ထိုေႀကာင့္ပင္ ဗုဒၶဘုရားက ကာမတရားကုိ ဓါးသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္လို႔ ဆိုခဲ႔ျခင္းျဖစ္ေခ်၏။

အရွင္ေတဇိႏၵ ဒုိက္ဦး