နတ္ကုိးကြယ္မွဳ သမုိင္း

နတ္ဟူေသာ ျမန္မာစကားသည္ နာထ=ကုိးကြယ္ရာဟူေသာ ပါဠိစကားႏွင့္နာထိ=အရွင္သခင္ဟူေသာ သကၠဋစကားတုိ႔မွ ဆင္းသက္လာဟန္လကၡဏာရွိ၏။ျမန္မာျပည္၌နတ္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ပသမွဳသည္ ဗုဒၶဘာသာမေရာက္မီ ေရွးပေ၀ဏီ ကာလကပင္ ရွိႏွင့္ျပီးျဖစ္၏။နတ္သည္ ကုိးကြယ္ရာ အရွင္သခင္ျဖစ္သည္ အားေလ်ာ္စြာ သစ္ပင္ ေတာေတာင္ ေရေျမ စသည္တုိ႔ကုိ အုပ္စုိးျပီး ပူေဇာ္ပသသူမ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္မစတတ္၏ဟု ယူဆႀကကုန္သည္။ေရွးဦးစြာ အကုိးအကြယ္ အပူေဇာ္ အပသ ခံရေသာ နတ္တုိ႔သည္ ရုကၡစုိးနတ္ ေတာေစာင့္နတ္ ေတာင္ေစာင့္နတ္ ေရကန္ေစာင့္နတ္ ရြာေစာင့္နတ္တုိ႔ ၿဖစ္ႀကကုန္၏။ထုိေနာက္တသီးတျခားနတ္ ၃၆ဦးတုိ႔ ေပၚေပါက္လာကုန္၏။ထုိနတ္တုိ႔ကုိ ေတာေရာ ျမိဳ႕ပါ အႏွံ႔အျပား တႏုိင္ငံလုံး ကုိးကြယ္ပသႀကကုန္သည္။
အေနာ္ရထာမင္းသည္ ေရွးဦးစြာ နတ္ကုိးကြယ္ျခင္းကုိ လုံး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားရန္ ႀကိဳးပမ္းသည္။နတ္ရုပ္အားလုံးကုိ သိမ္းက်ံဳးျပီး နတ္ေလွာင္ေက်ာင္းထဲ၌ ထည့္ထားသည္။နတ္တုိ႔သည္ မိမိေလာက္ တန္ခုိးမရွိႀကေႀကာင္း ျပရန္ ႏုိင္ငံေတာ္အတြင္း လွည့္လည္၍ နတ္စင္တုိ႔ကုိ ျဖိဳဖ်က္ျပီး နတ္ရုပ္တုိ႔ကုိလည္း ရိုက္ႏွက္ေလသည္။သုိ႔ရာတြင္ နတ္ကုိးကြယ္သည့္အယူ၀ါဒသည္ ႏွိကြပ္၍ မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လူတို႔၏စိတ္ထဲ၌ စြဲျမဲခုိင္ခ့ံေနေႀကာင္းကုိ ေနာက္၌ သိရွိရေပေတာ့သည္။ထုိအခါ အေနာ္ရထာမင္းသည္ နတ္ကုိးကြယ္သည္႔ အယူ၀ါဒကုိ ဗုဒၶဘာသာ၏ လက္ေအာက္ခံအျဖစ္ျဖင့္ ခြင့္ျပဳလုိက္ရေပသည္။သူသည္ ရွိရင္းစြဲ ၃၆မင္း နတ္မ်ားထဲသုိ႔ သိႀကားမင္းကုိ ေနာက္ထပ္ ထည့္သြင္းရုံသာမက သူကြပ္မ်က္ခဲ႔ေသာ သူ၏သူရဲေကာင္း ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ ႏွစ္ေယာက္ကုိ မင္းညီေနာင္ နတ္မ်ားအျဖစ္ျဖင့္ နတ္ေဟာင္းႏွစ္ဦးကုိ ထုပ္ပယ္၍ အသစ္လဲလွယ္ ထည့္သြင္းခဲ႔သည္။၃၇မင္းနတ္တုိ႔ကုိ ပူေဇာ္ပသရန္ လာေသာအခါ ဘုရားကုိလည္း ဖူေျမာ္ကန္ေတာ့ ရေလေအာင္ ထုိနတ္တုိ႔ကုိ ေရႊစည္ခုံ ဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚသုိ႔ ေရႊ႕ေျပာင္းထားခဲ႔သည္။ထုိ႔ျပင္ ဗုဒၶဘာသာကုိ ယုံႀကည္ေလးစားေသာ နတ္မ်ားျဖစ္ရေလေအာင္ ဘုရားရွိခုိးေနသည္႔ အသြင္ျဖင့္ နတ္ရုပ္မ်ားကုိ ထုလုပ္ခဲ႔ေလသည္။ဤသုိ႔လ်ွင္ နတ္၀ါဒသည္ ေရွးအခါကစ၍ ယေန႔တုိင္ေအာင္ တည္ရွိေနေပသည္။
 
(အရွင္ပညိႏၵာဘိ၀ံသ၏ အိႏၵိယ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာစာအုပ္မွ)

 http://utejindadalku.blogspot.com/
အရွင္ေတဇိႏၵ ဒုိက္ဦး စာရိုက္ပူေဇာ္သည္။